با تو بر آغاز خود، بنگر چه نزدیکم عزیز

من همیشه عاشقم، اما بهاران بیشتر

تا ابد دلتنگتَم، در زیر باران بیشتر

هر زمان خیسم ز غم، اما به باران خیس تر

خیسم از اندوه تو، در ماه آبان بیشتر

هر کجا من میروم، دلتنگ رویت می‌شوم

هر کجا دلتنگم، اما به تهران بیشتر

با تو آغاز جهان، لبریزِ لبخند من است

بی‌تو اما قسمتم، درد است و هجران بیشتر

دوستت دارم ولی، در زیر باران بیشتر

پشت هم میبوسمت، اما هراسان بیشتر

محمدصادق رزمی