معرفی محمدصادق رزمی

نام و نام خانوادگی: محمدصادق رزمی
تاریخ تولد: 15 شهریور 1362
محل تولد: بوشهر
محل سکونت: تهران
رشته تحصیلی:مهندسی شیمی
سبک اشعار: کلاسیک (غزل) - تک بیت - مینیمال

نیمه شب آمد عزیز، در وقت تنگ عاشقی

عشق تو آمد به دل، اما کجایی نازنین
تا ببینم چشم تو، بر راه تو کردم کمین
مرهم زخم دلی، آرامش تنهایی ام
بر دل تنهای من، تنها تو هستی بهترین
آمده بر قلب من، یک معجزه از آسمان
بهترین یار دلم، زیباترین عشق زمین
با صدای نازخود، وقتی خطابم می کنی
بر دلم شد آن نوا، مانند سازی دلنشین
نیمه شب آمد عزیز، در وقت تنگ عاشقی
من شدم دلتنگ تو، پس تو کجایی نازنین

محمدصادق رزمی

غرب ایران مرا ویرانه کرده زلزله

خاک کرمانشاه ما ویرانه کرده زلزله

کل ایران را چنین غمگین نموده زلزله

روی آن ویرانه ها بر زیر آن آوار ها

خط سرخی از دلم با غم کشیده زلزله

بس که با لرزیدنش ویرانه کرده خاک من

عمق آن ویرانی اش تا دل رسیده زلزله

در خزان آن خاک من مانند برگی زرد شد

چون نسیمی از درخت پایین کشانده زلزله

ای دریغ از آن بهشت از خاک کردستان من

با چه رو  خاک بهشت ویرانه کرده زلزله

محمدصادق رزمی

دست دعا و خواهشم هر شب به درگاه تو بود

سهمم خدایا این نبود از سفره ی دنیای تو
مهر و رحیم و آن کرم بودش فقط رویای تو
دست دعا و خواهشم هر شب به درگاه تو بود
جز من دگر آیا کسی بودش چنین جویای تو
یک چاره کن یک معجزه در حق این تنهاترین
باور بکن هرگز نبود صبرم چو آن یحیای تو
یک خواهش و یک التماس لطفی بکن بر بنده ات
بنگر چنین خوار و خفیف افتاده است بر پای تو
باور بکن معبود من در این جهان یا آن جهان
هرگز نمیگیرد دگر در سینه ام کس جای تو

محمدصادق رزمی

خو کرده ام با یاد تو تنها به باران اوین

افتاده ام از درد تو تنها به زندان اوین
خو کرده ام با یاد تو تنها به باران اوین
یک گوشه از دیوار آن نامت نوشتم بی صدا
با گریه آن حک میکنم از درد پنهان اوین
از بس که بر دیوار آن نامت نوشت هر زمان
عشق مرا فهمیده اند حتی که دژبان اوین
پیچیده احساسم به تو در کل زندان اوین
جرمم دگر این می شود تشویش اذهان اوین
خلوت نمودم از غمت با کنج دیوار اوین
خو کرده ام با یاد تو تنها به زندان اوین

محمدصادق ززمس

چه کند مرد تو پس، بس که دلش غمگین است

آن زمانی که به دل ،غصه و غم سنگین است
خودکشی گرچه حرام است، ولی تسکین است
رسم مردان شده که، مرد نریزد اشکش
چه کند مرد تو پس، بس که دلش غمگین است
رفته ای پیش خدا، کاش بدانی ای عشق
این همه عمر اضاف، بی تو دکر ننگین است
زیر باران خزان، آتش عشقت به دلم
بر دلم نم نم باران،  به خدا بنزین است
آن زمانی کسی، مرهم زخمی نشود
خودکشی راه حرامی ست، ولی شیرین است

محمدصادق رزمی

ز غمت شبیه برگی، به دل همین خزانم

ز غم نبودن تو، به لبم رسیده جانم
غم تو بریده صبرم، به دلم دگر امانم
غم تلخ بی تو بودن، غم بغض رفتن تو
شده حسرتم دگر این، که کنار تو بمانم
منم آن کسی که دیگر، شده عابر خزانت
ز غمت شبیه برگی، به دل همین خزانم
تو در آن بهشت برین، به یقین دچار دردی
تو ز درد من یقینا، پر از غمی گمانم
چه شبی که درد و باران ،بزند به شهر بی تو
که ز درد شهر بی تو، به لبم رسیده جانم

محمدصادق رزمی

اتهامت این شده تشویش اذهان دلم

عاقبت در یک شبی از تو شکایت می کنم
از غم شب های خود با تو روایت می کنم
قاضی ام باشد خدا قلب تو باشد متهم
در پناه قاضی ام از تو حکایت می کنم
از غروب و رفتنت از درد سنگینت به دل
از برای کیفرت آنجا قیامت می کنم
اتهامت این شده تشویش اذهان دلم
از خدا من طالب عدل و عدالت می کنم
حکم تو این می شود حبس ابد در قلب من
در دلم حکم تو را من هم اطاعت می کنم

محمدصادق رزمی

گوشه چشمان من با یاد تو باران شده

از دوباره غصه ات در سینه ام بر پا شده
مرد تو با یاد تو در گوشه ای تنها شده
در میان آن غروب در ساحل بوشهرمان
خیره بر تنهایی ام این ساحل و دریا شده
گوشه چشمان من با یاد تو باران شده
اینچنین با اشک من راز دلم افشا شده
ساحل بوشهر و من با خاطراتت در دلم
کنج خلوت های من حالا یقین آنجا شده

محمدصادق رزمی

خسته ام آقای من از این جهان و مردمش

جمعه ها هم می رود اما کسی پیگیر نیست
از غروب و غیبتت گویی کسی دلگیر نیست
هر چه می خوانم دعا تا غصه ات کمتر شود
بر خدا گویا دگر این یک دعا تاثیر نیست
این جهان با غیبتت از بس دچار غم شده
جز ظهورت منتقم بر درد آن تقدیر نیست
خسته ام آقای من از این جهان و مردمش
بیش از این جایز دگر بر آمدن تاخیر نیست
جمعه ها تا جمعه ها دیگر کسی پیگیر نیست
معذرت مولای من گویی کسی دلگیر نیست

محمدصادق رزمی