تو را دیدن به رویایم، شده کارم ز ناچاری

چه فرقی می کنم حالم، به رویا یا که بیداری
به این دنیای بی یاور، به این اوقات تکراری
ندارم یک نشان از تو، در این دنیای بیداری
تو را دیدن به رویایم، شده کارم ز ناچاری
کسی حالم نمی پرسد، ندارم همدمی جز تو
در این اوقات تنهایی، ندارم جز تو دلداری
تو از وقتی دگر رفتی، به قلبم غصه ها آمد
به دنیای بدون تو،  ندارم شوق و اصراری
تو را وقتی ندارم من، کنارم در غم دنیا
چه فرقی می کند حالم، به رویا یا که بیداری

محمدصادق رزمی

خوابیده دگر بخت دلم، گوشه ی تاریک

اندوه تو در سینه من، جا شدنی نیست
بغضم به دلم بی تو دگر، وا شدنی نیست
یک شب تو بیا، بر سر بالین وجودم
رویای وجودت به خدا، نا شدنی نیست
باید که بمیرد دل من، از غم و عشقت
زیرا که مرا با تو دگر، ما شدنی نیست
خوابیده دگر بخت دلم، گوشه ی تاریک
گویا که دگر بی تو ولی، پا شدنی نیست
یک گوشه نشستم، برسد لحظه مرگم
زیرا که غمت در دل من، جا شدنی نیست

محمدصادق رزمی

وا می کنم چشمان خود، اما نمی بینم تو را

وقتی به من زل می زنی،چشمت درخشان می شود
گویی در آن حال و هوا، کوچه چراغان می شود
یک شب که دلتنگت شدم، دیدم که می آیی عزیز
با دیدنت در قلب من، عشقت خروشان می شود
در خواب و رویا دیدنت،دارو و  مرهم می شود
وقتی که در بیداری ام،دردم دوچندان می شود
وا می کنم چشمان خود، اما نمی بینم تو را
با چشم بازم در جهان، غم ها فراوان می شود
باور ندارد قلب من، دنیای بی چشمان تو
زین رو به یادت در دلم، حالم پریشان می شود

محمدصادق رزمی

بی تو من خراب و ویرانم، مثل برگی درون پاییزم

می وزد هوای دلتنگی، از دوباره به یاد تو در باد
رفته ای ز پیش من اما، عشق تو نمی رود از یاد
سهم من ز آن همه احساس، چیز قابلی نشد گویا
از تو و نگاه زیبایت، بر دل تنگ من خدا غم داد
بی تو من خراب و ویرانم، مثل برگی درون پاییزم
حال من شده ز اندوهت، مثل مجنون و تیشه فرهاد
عاقبت ببین ز اندوهت، مرگ آید شبی به بالینم
روح من ز داغ و اندهت، باز هم اسم تو کند فریاد
زنده بودم و دلم بی تو، دم به دم فقط به یادت بود
مرگ آمد ولی ببین این دل، از دوباره به یاد تو افتاد

محمدصادق رزمی